Achtergronden van het particulier initiatief Afudisen
Marike Minnema en Yelins Mahtat zijn een aantal jaren geleden getrouwd en hebben twee zoontjes. In 2019 zijn zij vanuit Rabat, Marokko volledig naar Nederland verhuisd.
Marike heeft een paar jaar toneelschool gevolgd in Utrecht en heeft vervolgens aan de Universiteit Utrecht een bachelor geschiedenis behaald. Zij is op dit moment theatermaker, ze werkt met mensen in zeer moeilijke omstandigheden om te zoeken naar hoe om te gaan met de uitdagingen die voor hen liggen.
Yelins is de jongste zoon uit een gezin van 10 kinderen, opgegroeid in het Midden Atlas gebergte van Marokko. In het gebied waar hij is opgegroeid was de school zo ver weg dat hij op zijn 6e uit huis moest en bij zijn zus is gaan wonen om naar school te gaan. Dat heeft uiteindelijk geresulteerd in een master van de Harvard Universiteit in de US. Hij werkt aan een promotie in Leiden op het onderwerp: Orale Literatuur uit de Midden Atlas.
Yelins is een uitzondering in zijn familie. De meeste van zijn broers en zussen zijn niet of nauwelijks naar school geweest. Zelfs voor zijn neefjes en nichtjes is naar school gaan niet vanzelfsprekend. Zijn familie leeft, redelijk geïsoleerd van de moderne wereld, van schapenhouden en zeer arbeidsintensieve en primitieve landbouw. De stam vervult nog steeds een belangrijke rol bij het vastleggen van bijvoorbeeld huwelijksbanden, bepalen van eigendomsrecht, onderlinge conflicten en rechtspraak.
Het begint geleidelijk aan duidelijk te worden dat de manier van leven in de bergen, zoals vele generaties van de familie Mahtat die hebben meegemaakt, enorm aan het veranderen is. Denk daarbij aan de overgang van een seminomaden bestaan met 3 of 4 generaties in een tent naar het vestigen in huizen en de overgang naar het leven met het kerngezin waarvan de kinderen naar school gaan. Deze transitie brengt voordelen met zich mee, zoals de scholing en de mogelijkheid geld te verdienen in de stad, maar het brengt ook uitdagingen met zich mee. Veel kinderen gaan nu naar school, maar hun ouders worden ouder en worden over een paar jaar te oud om zelf water te gaan halen bij de put. Het leven in de bergen heeft de wijsheid nodig van de oudere generaties en de fysieke kracht van de jongere generaties. Het opsplitsen van grote nomadische families naar in huizen gevestigde kerngezinnen, maakt dat er anders gekeken moet worden naar grond; de gezinnen hebben kleine stukken grond, hoe kun je die rendabel maken, de grond moet geregistreerd worden bij het kadaster etc. Meer….